Είναι ερώτημα που απασχολεί όλους τους κηδεμόνες σκύλων καθώς ψάχνουν τον κατάλληλο δάσκαλο για το μικρό τους φίλο.
Πρακτικά χρειάζονται και τα δύο είδη εκπαίδευσης. Υπάρχουν οφέλη και στις δύο περιπτώσεις. Η μία περίπτωση δεν αναιρεί την άλλη, αντιθέτως την συμπληρώνει. Τι πάει να πει αυτό; Ότι αν κάνουμε μόνο ομαδικά μαθήματα ή μόνο ιδιαίτερα μαθήματα χωρίς τη φυσική παρουσία άλλου σκύλου, ανθρώπου ή ζώου και η εκπαίδευση μας είναι ελλιπής.

Ένας εκπαιδευμένος σκύλος πρέπει να μπορεί ιδανικά να συνεργάζεται μαζί μας στις εντολές: έλα, κάτσε, μείνε ανά πάσα στιγμή χωρίς στρες σε οποιοδήποτε περιβάλλον, άσχετα με το ποιοι μπορεί να είναι παρών – άλλοι σκύλοι, παιδιά που παίζουν μπάλα, ξένο περιβάλλον κτλ.
Για να το πετύχουμε αυτό χρειάζεται σύστημα στην εκπαίδευση. Χρειάζεται ο σκύλος να κατανοήσει καλά την κάθε άσκηση (η οποία γίνεται πάντα με θετικό τρόπο) πολύ καλά, πρώτα ιδιωτικά έτσι ώστε ο σκύλος να είναι αρκετά συγκεντρωμένος και να του γίνει θετικό βίωμα η κάθε άσκηση. Εφόσον γίνει αυτό, είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα, δηλαδή να εκτελεί τις εντολές παρουσία άλλων, γεγονός που είναι δύσκολο σε χαρακτήρες σκύλων που έχουν έντονο ενθουσιασμό ή φοβίες.
Εάν ξεκινήσουμε την εκπαίδευση σε ομαδικό μάθημα, το επίπεδο μάθησης του σκύλου είναι αρκετά χαμηλό διότι αποσπάται η προσοχή του και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Οπότε αυτά που θα μάθει είναι, ελάχιστα ή τίποτα.

Δυστυχώς αρκετοί είναι αυτοί οι κηδεμόνες σκύλων όπου είναι μάρτυρες κακοποίησης σκύλων σε ομαδικά μαθήματα καθώς οι περισσότεροι ανεκπαίδευτοι σκύλοι, ενήλικοι ή κουτάβια, δεν κατανοούν το λόγο της συγκέντρωσης στο ομαδικό μάθημα και δεν δίνουν καμία προσοχή στους κηδεμόνες τους γιατί απλά θέλουν να παίξουν. Με αυτόν τον τρόπο ο «σκληροτράχηλος εκπαιδευτής» αναλαμβάνει δράση με τον πνίχτη ή το ηλεκτρικό κολάρο, λέγοντας θεωρίες του τύπου: O σκύλος είναι κυρίαρχος και πρέπει να υποταχθεί.. σας έχει πάρει την κυριαρχία κτλ. Στην ουσία κακοποιεί το σκύλο για να μάθει το κάτσε ή το μείνε. Όσο ο σκύλος δεν κάνει – το κάτσε ή το μείνε – τόσο εξαναγκάζεται και γεμίζει το μυαλό του με άσχημες αναμνήσεις, για τις εντολές, τους εκπαιδευτές και γενικά τη συνεύρεση του με άλλους σκύλους και ανθρώπους. Είναι ακριβώς το ίδιο, σαν να ζητάμε από ένα παιδί νηπιαγωγείου να κατανοήσει ασκήσεις γεωμετρίας και επειδή δεν τις κατανοεί, εμείς το χτυπάμε για να καταλάβει.

Χρειάζεται λοιπόν σύστημα στην εκπαίδευση ανάλογα τη φυλή, την ηλικία, το παρελθόν του σκύλου και άλλα που χρειάζεται να σκεφτούμε, πριν να εμπιστευτούμε το μικρό μας φίλο στον πρώτο τυχόντα.
Tomazinos Dimitris
Professional Dog Training Systems